Jaulkipen data: 16 uztaila 2008

JUEGOS Y DEPORTES TRADICIONALES LUCHA

KONTSULTATU TARIFAK

JUEGOS Y DEPORTES TRADICIONALES LUCHA

HISTORIA

Borroka, joko eta kirol tradizional gisa, ezagutzen dugun jarduerarik zaharrenetariko bat da. Antzinako Greziako Joko Olinpikoetan egin ohi zuten eta erromatarren garaian, gladiadoreen entrenamendu metodo gisa balio izan zuen. Emisio horren helburua Lucha Leonesa (Leongoa), Canaria eta Palo Canario (Kanariar Uharteetakoak) gogoratzea da.

Leongo borroka edo Aluche izena duena mendia eta erribera biltzen dituen probintziako ipar-ekialdean egin ohi da. Haren jatorria nekazarien eta abeltzainen artean gertatu ohi ziren adiskidantzako borroketan topa dezakegu. Bi borrokalariek aurkaria lurrera botatzea lortzeko hamaika amarru erabili ohi dute. Jokoa belar luzeko korroan egin ohi dute. 8 eta 12 metro inguruko diametroa izan ohi du multzoak eta borrokalariek galtza motzak eta larruzko gerrikoa jantzi ohi dituzte eta hanka hutsik egon ohi dira. Lehiatu ahal izateko, derrigor heldu behar diote aurkariaren gerrikoari. Puntuazioa erabateko erorketaren (aurkariak bizkarrarekin lurra ukitzen duenean) edo erorketa erdiaren araberakoa (bularrarekin edo gorputzaren alde batekin ukitzen duenean) izan ohi da. Borroka banaka edo taldeka egin daiteke eta azken kasu horretan, pisu arineko, pisu ertaineko eta pisu astuneko kategoriak egon ohi dira. Kanariar Uharteetako borroka hondarrezko zirkulu batean egin ohi da. Bertan, 10 eta 12 metro arteko diametroa duten bi zirkulu zentrokide trazatu ohi dira. Borrokaldiaren izena agarrada izan ohi da eta haren helburua aurkariari oreka galaraztea eta oinazpia ez den gorputzeko beste edozein atalekin lurra ukiaraztea da. Borrokalariak oso oihal erresistenteko borrokarako galtza zabalak jantzi ohi ditu puntuzko beste galtza estu batzuen gainean, aurkariak galtza zabal horietatik hel diezaion. Amarru izeneko hainbat teknika erabili ohi dute: eskuak, hankak, aldakak edo mistoak. Taldeka jokatu ohi den kirola da: 12 eta 16 borrokalari artean. Kanariar Uharteetako palo (makila) izeneko borroka arte martziala da. Helburua gorputzeko edozein ataletan kolpeak jotzea da aurkariarekin kontaktua egin gabe eta aldi berean, jaso ditzakeen kolpeetatik babestuz. Makilak luzeak (3 metro artekoak), ertainak edo Kanariar Uharteetako makila izan ohi dira. Azken hori da ezagunena eta 60 zentimetro inguruko makila laburra edo macana erabili ohi dute. Palo ertainean edo kanariarrean, aurkariak “cuadras” izenekoetan jarri ohi dira; beste nolabait esanda, albo batera kokatu ohi dira ahalik eta iturik onena eskaintzeko. Aurkariak egitean, cuadra izeneko hori aldatu behar dute. Makila modu zirkularrean mugitu ohi da etengabeko eskuturren mugimenduarekin eta bi eskuekin helduta. Teknika belaunaldiz belaunaldi igaro ohi da eta Tenerifen eta Kanaria Handian errotze maila altua du. Seiluen emisio hau hiru seiluko eta hiru binetako bloke orriak osatzen du eta borrokako une ezberdinak ikus daitezke.