Art Contemporani. Zoe (Lost Origin) y Jordi Casamajor (Omphalos)

Art Contemporani. Zoe – Jordi Casamajor

A serie Arte Contemporánea incorpora o presente ano unha emisión especial en forma de folla bloque que inclúe dous selos dedicados ás obras finalistas que se presentaron nos “Tallers d'Art” de La Massana, que competían para representar o Principado de Andorra na Bienal de Arte de Venecia de 2017. A obra vencedora do certame foi “Murmuris”, da artista Eve Ariza, que será a exposta na bienal veneciana.
Lost Origin e Omphalos foron as propostas de Zoe e Jordi Casamajor respectivamente, dúas obras que compartían o uso do simbolismo asociado ao mundo ancestral ao que contrapoñían o mundo industrial no que vivimos, contraposición que invitaba a reflexionar sobre a propia natureza de ser humano na actualidade.
Zoe (Eva Martínez), artista andorrana con máis de vinte anos de traxectoria, transitou dende os seus inicios no academicismo pictórico ata a abstracción das súas últimas obras, mesturando con valentía técnicas e soportes diversos como a madeira, o metal ou o vidro e buscando sempre a emoción e a reflexión a partir de elementos simbólicos abstractos, no que a muller xoga un papel determinante.
A súa proposta, Lost Origin, continúa con esta liña descrita, onde concibiu unha boneca xigante realizada con material téxtil, que, a xeito de “Venus Primixenia”, produce corpos sen alma, “existencias humanas falidas”, produto dunha tecnoloxía abusiva e dunha contorna incontrolada que nos aboca á enfermidade e nos afasta das nosas orixes.
Jordi Casamajor, escultor e investigador apaixonado da arte rupestre andorrana, proxecta na súa obra o simbolismo e as formas que encontra nos gravados prehistóricos que investiga nos Pireneos.
O seu persoal estilo queda patente na súa obra Omphalos. Un conxunto escultórico que evoca un ritual ancestral no que animais fantásticos inspirados no substrato mitolóxico, pagán e etnográfico dos Pireneos, xiran de xeito cerimonioso arredor do Omphalos, centro máxico e sagrado ao que adoran.
O eixe central concíbeo artificial, luminoso e industrial, co que simboliza a nova sacralidade do mundo actual en contraposición ao primitivo. A obra busca a complicidade do espectador obrigado a introducirse no conxunto e xirar arredor da instalación, ademais de facelo partícipe de xeito involuntario do ritual ancestral e estimular a súa reflexión sobre a oposición que existe entre o mundo primitivo e o actual.