Fulles d arbre. Bedoll

Fulles d'arbres. Bedoll (bidueiro)

A natureza é, sen dúbida ningunha, un dos valores máis importantes cos que conta o Principado de Andorra, motivo polo cal foi reproducida de xeito habitual nas emisións filatélicas do Principado.
A estas emisións súmase este ano unha nova serie, Fulles d'Arbre, na que se mostrarán as follas das principais variedades arbóreas da flora andorrana.
O primeiro selo da serie está dedicado á folla do bidueiro (Bedoll), cuxa emisión incorpora un cuño coa forma tan característica da folla.
O bidueiro, planta arbórea —ou arbustiva— caducifolia que habita as rexións frías ou temperadas do hemisferio setentrional, encóntrase repartida practicamente por todos os continentes do mundo: en gran parte de Europa e de Asia, o norte de América e o norte de África. Na Península Ibérica podémola encontrar no norte, dende o extremo oriental dos Pireneos ata Galicia, así como na serras da metade norte da Península.
O seu nome provén do latín Betula, que á súa vez toma o termo do vocábulo celta Betu.
O xénero betula comprende unha trintena de especies, das cales a máis frecuente é o bidueiro común ou Betula Pendula, que chega a alcanzar os 25 metros de altura, ten o tronco xeralmente delgado cunha codia escura e lisa ata os tres ou catro anos de idade, para adoptar posteriormente a súa característica cor branca prateada. As follas son pequenas, de forma romboidal, xeralmente teñen lóbulos e están dentadas.
A madeira, de cor branca, é á vez forte e lixeira, pero apenas se utiliza en carpintaría exterior pola facilidade con que podrece en ambientes moi húmidos. Pola contra, é apreciada na ebanistaría pola comodidade coa que se traballa para facer mobles interiores, así como para o traballo do torneado, fabricación de zocos, arandelas de tonel, pasta de papel, etc.
A codia da árbore e as follas son tamén apreciadas na farmacopea polas súas propiedades medicinais.
A extensión xeográfica da especie e o uso que tivo nas numerosas culturas coas que cohabitou fixeron que o bidueiro forme parte da mitoloxía de varias culturas, concibíndoo como eixe do mundo ou asociándoo ao inframundo, como os celtas, que lle conferían un carácter funerario similar ao ciprés cristián.