Menges d´Andorra

MENGES D´ANDORRA. XICOIES- ESCUDELLA

Este 2019 comeza unha nova serie dedicada a PRATOS DE ANDORRA. Preséntase nunha folla bloque cun fondo xeométrico de cores alegres, a modo dun mantel orixinal sobre o que aparecen dous selos dedicados ás chicorias e a escudella empratados e acompañados dos cubertos para poder degustar estes pratos tan característicos de Andorra. A través da gastronomía coñécese ás vilas, é outra maneira de achegarse á cultura e tradicións de cada país, por iso quixemos coñecer estes pratos.

Pratos de Andorra: Chicorias: A chicoria amarga (Taraxacum officinale) -mexacáns, carrelo, leitaruga, paciporca, tarrelo, taraxaco, dente de león, dentón- é unha planta que se recolle directamente da montaña e é unha excelente variante para a ensalada. A súa morfoloxía é moi característica e fácil de recoñecer, non adoita superar o 40-50 centímetros de altura, pero só se atopa en primavera. A chicoria é orixinaria das zonas mornas de Eurasia, pero pódese atopar en moitos lugares do mundo como especie neófita. É unha planta moi común en toda Europa, onde o Taraxacum officinale conta cunhas 1.200 especies máis, moi semellantes entre elas. Crece nos bordos dos camiños, marxes de bosques, prados, ermos, campos e xardíns, e é moi resistente. A planta enteira é comestible. As raíces son amargas, pero cómense crúas ou fervidas, como aperitivo ou acompañamento. As súas follas tamén teñen usos gastronómicos en toda Europa e pódense comer crúas, por exemplo, en ensalada, moi apreciada en Andorra, fervidas, fritas, en sopa, como recheo de raviolis ou en tortilla. Na parroquia de Canillo é moi típica a ensalada de chicorias. A chicoria tamén se usa como planta medicinal dende a antigüidade. Por exemplo, a infusión das flores, ou a marmelada que se fai, emprégase para a dor de gorxa, comida directamente ou azucrado en infusións ou con leite quente, coma se fose mel.

Pratos de Andorra: Escudella O contundente inverno de alta montaña tan propio do Principado de Andorra só podía ter a súa contrapartida culinaria na contundencia dun dos seus pratos máis tradicionais, como é a escudella. Unha receita que forma parte da cultura gastronómica do país e que se degusta en momentos especiais dentro do fogar, en reunións familiares, ou en multitude de festividades populares que se celebran nas parroquias de Andorra ao longo do mes de xaneiro.

A escudella é un prato de culler e pucheiro, de cocción lenta e contida, saborosa e nutritiva, de alto valor calórico e proteínico, para poder afrontar os rigores do inclemente frío, e é sobre todo, un festín para os comensais.

Na súa preparación interveñen unha gran variedade de ingredientes, tanto vexetais como cárnicos, que poden variar tanto na súa composición como na súa cantidade. Dende a carne de galiña, polo, porco e tenreira, tamén en forma de embutido como a butifarra ou a donja, típica de Andorra; hortalizas como a col, a cabaciña, a cenoria ou o apio e os legumes, representados polos garavanzos.

É un guiso que constitúe un menú completo, servido todo xunto na escudilla ou en diferentes pratos de carne e verdura, co caldo en primeiro lugar. No Nadal, á sopa engádenselle os tradicionais galets nun prato coñecido tamén como sopa grossa.