Europa. Antigues Rutes Postals

EUROPA 2020. Antigues rutes postals

A orografía montañosa propia do Principado de Andorra condicionou dende sempre as comunicacións co exterior, un inconveniente ao que se debe de engadir o rudo clima invernal, que en ocasións podía chegar a incomunicar o territorio durante meses, e ao hábitat disperso e illado da súa poboación.

Non obstante, a propia natureza permitiu unha vía natural de comunicación co leito do río Valira, que enlaza, grazas ao seu curso, Andorra a Vella coa Seu d'Urgell. Correos peóns, que transportaban a correspondencia a lombos das súas mulas, transitaron esta primeira ruta mantendo a comunicación entre as dúas poboacións.

En 1730, a Seu conta coa súa propia estafeta postal que canaliza o correo, tanto o dirixido aos vales de Andorra como o procedente do Principado.

A falta dunha distribución oficial, son os propios destinatarios os que deben recoller a correspondencia, tras o aviso que facía o encargado do Consell General ás distintas casas.

Entre 1750 e 1780 decídese que a persoa encargada do correo no Consell General ofreza un servizo, non oficial, de entrega e recollida do correo ás poboacións dos vales. Pouco despois, establécese o sistema de correos peóns que coas súas mulas, levan o correo, dúas veces por semana, dende Andorra a Vella e Sant Julià de Lòria ata a Seu d'Urgell.

En 1877, España nomea Tomás Rossell i Moles, de Hosta de Cal Calones, encargado oficial, para que ademais de vender selos para o seu uso no Principado, recolla e entregue a correspondencia proveniente da Seu.

Esta estrutura manterase ata que en 1927, unha Real Orde crea en Andorra a Vella unha Administración Central con persoal do Corpo de Correos formada por seis carteiros, varios peóns e mesmo unha condución en automóbil dende Andorra a Vella ata Encamp.

A inauguración en 1913 do tramo de estrada que unía a Seu d'Urgell con Andorra a Vella permitiu substituír o transporte de mulas polos primeiros autobuses e automóbiles.