EFEMÉRIDES.Cantar de Mio Cid

Entre os poemas épicos medievais que narran as xestas de heroes e cabaleiros ocupa un lugar de honor o Cantar de Mio Cid ou Cantar del Cid, obra mestra da épica castelá e única deste xénero na literatura española.

De autor descoñecido, o Cantar de Mio Cid foi copiado ou manuscrito por Per Abbat en 1207, segundo aparece no explicit ou colofón, se ben o único exemplar que chegou ata nós, na Biblioteca Nacional, é de 100 anos máis tarde. Ao orixinal fáltalle a primeira folla e dúas máis do interior. Está escrito en versos de extensión variable con rima asonante e é dunha gran riqueza e sobriedade: “Non sobra nada, nin unha partícula redundante, nin un adxectivo inútil, nin unha palabra esvaradía”, di un experto. O Cantar de Mio Cid está dividido en tres partes e é o primeiro documento escrito que se conserva da poesía épica española. A primeira parte (1.086 versos) conta o desterro do Cid ao ser expulsado de terras castelás polo rei Afonso VI. Neste primeiro cantar, Rodrigo Díaz de Vivar, sae da súa vila natal, Vivar, camiño de Burgos sen que ninguén poida darlle albergue. En San Pedro de Cardeña despídese da súa esposa e fillas e acompañado polas súas hostes comeza a campaña militar contra os mouros. Tras a vitoria envía un presente ao rei para obter o seu perdón. O segundo cantar (1.190 versos) está dedicado ás vodas das fillas do Cid. Comeza coa marcha do heroe cara a Valencia, a conquista da cidade e o envío de novos presentes ao rei, quen o perdoa e permite que se reúna a familia na cidade do Turia. Os infantes de Carrión piden en matrimonio as fillas do Cid e o rei patrocina os esponsais, celebrándose durante quince días os fastos das vodas. No terceiro cantar (1.472 máis dúas lagoas de cincuenta versos) trátase a aldraxe de Corpes. Neste cantar amósase a covardía dos infantes de Carrión ante un león que anda solto e ante a batalla contra o rei Búcar de Marrocos. Estes, ao sentirse humillados e avergoñados, deciden vingarse coas fillas do Cid, dona Sol e dona Elvira, maltratándoas na carballeira de Corpes. O Cid pide xustiza ao rei e establécese un duelo, no que os representantes do Cid vencen aos infantes, que quedaron en deshonra e anuláronse as vodas. O cantar finaliza coas novas vodas das fillas do Cid cos infantes de Navarra e Aragón e o verso ”Estas son as fazañas do Cid Campeador / E chegando a este punto acabouse a canción”. No selo aparecen os primeiros versos do Cantar de Mio Cid baixo a man dun copista.