Instrumentos musicales. Trompeta

Dentro da serie dedicada a Instrumentos musicais, este selo da trompeta, un instrumento musical de vento, que forma parte da familia dos instrumentos de vento-metal xa que está fabricado en aliaxe de metal.

A trompeta posúe unha boquilla en forma de cunca, cun tubo de diámetro reducido, cilíndrico nos tres primeiros cuartos da súa lonxitude aproximadamente, que se abre logo para rematar nun pavillón de dimensións medianas. O seu son prodúcese pola vibración dos labios na parte denominada boquilla, ocasionado polo fluxo do aire que se produce ao soprar o intérprete. O son sae ao exterior pola campá. A trompeta ten tres pistóns e cada un aumenta a lonxitude dos tubos cando son pulsados, o que reduce a tonalidade da nota. O primeiro pistón, conectado a un tubo de longo mediano, reduce a nota da trompeta en dous semitóns; o segundo pistón, conectado a un tubo de curta lonxitude, baixa a nota un semitón; e o terceiro, conectado a un tubo longo, baixa a nota tres semitóns. Coa combinación destes tres pistóns obtense case toda a afinación cromática dado que se conseguen ata oito lonxitudes diferentes no tubo resoador.

A orixe da trompeta, como o da frauta, remóntase á mesma historia da humanidade. Esta, como a corneta, crese que son unha derivación do corno de boi que aínda se utiliza como trompa de caza. As primeiras trompetas tamén foron realizadas en canas de bambú, en tubos vexetais ocos e en cunchas de moluscos. Logo, co descubrimento dos metais, pasaron a ser de bronce ou de pranchas de ferro fino, ata chegar ás actuais fabricadas en aliaxe de metal.

A trompeta de pistóns, desde que fora usada por vez primeira en 1835 polo compositor Halévy para a súa ópera A xudía, veuse utilizando para case todas as formas e estilos musicais.

Esta peza, tamén do século XX, pertence á colección de instrumentos musicais do Museo Interactivo da Música de Málaga (MIMMA), cuxa imaxe reproduce o selo.