ARQUITECTURA

Un novo selo da serie Arquitectura aparece dedicado á Estación de Ferrocarril de Almería. Este emblemático edificio, que se integra na fisionomía e a paisaxe urbanística da cidade, constitúe unha das mostras máis singulares da arquitectura de ferro que caracterizaron as obras civís e industriais da segunda metade do século XIX.

A estación de tren de Almería foi inaugurada en agosto de 1895. Dise que foi deseñada por un arquitecto francés, de nome descoñecido, discípulo de Gustave Eiffel. A súa fachada principal, de 54 metros de longo, está formada por un pavillón de tres corpos, dos cales o central é de ferro e cristal. Esta parte do edificio, que dá acceso á estación, conta cunha espectacular vidreira franqueada, a ambos os lados, por dúas torres de pedra e ladrillos revestidos con cerámica vidrada. A súa construción coincide coa utilización do ferro en pontes, edificios públicos, estaciones e armazóns; un material que comezaba a substituír os tradicionais como a madeira, a pedra e o ladrillo. A mostra principal deste novo estilo arquitectónico foi a torre Eiffel de París, inaugurada en 1889 con motivo da Exposición Universal. Outro dos materiais utilizados na nova arquitectura era o cristal para o pechamento de paredes e cuberta, logrando construcións máis lixeiras e diáfanas.

O edificio foi declarado Obra de Interese Cultural e encóntrase incluído na listaxe do Ministerio de Cultura para obter o título de Monumento Nacional. A finais de 1988 realizáronse obras de rehabilitación e reforma para modernizalo e mellorar a situación dos servizos, que produciron algúns cambios respecto ao orixinal. Así, no vestíbulo introduciuse un mosaico con motivos ferroviarios, de doce metros cadrados, obra do pintor almeriense Luis Cañadas. No muro superior do mesmo vestíbulo consérvase un mosaico coa imaxe da Virxe do Mar, patroa da cidade.

No selo reprodúcese a fachada da estación ferroviaria de Almería, baseada na fotografía tomada por Domingo Leiva.