CATEDRALES. Catedral de Tarazona

A Catedral da Nosa Señora da Horta de Tarazona, denominada primeiro da Nosa Señora de Hidria, conta cunha folla bloque que reproduce unha vista lateral, en perspectiva, do templo na que destaca o ciborio que hai sobre o cruceiro, mentres que o selo ofrece unha panorámica da súa torre.

Iniciáronse as obras no ano 1162 aínda que non foi consagrada ata 1235. Durante o reinado de Xaime I o Conquistador foi ampliado este templo e no século XIV sufriu importantes danos causados pola chamada Guerra dos dous Pedros. Logo, foi reconstruída a catedral, de aí que, ao terse levado a cabo distintas obras a través dos séculos, mostre elementos arquitectónicos representativos e propios dos estilos gótico, renacentista e mudéxar.

Consta de tres naves con cruceiro, cabeceira semicircular e deambulatorio con capelas laterais, ademais dun claustro de planta cuadrangular con bóveda de cruzaría estrelada do século XVI e torre con elementos góticos e mudéxares, construída entre os séculos XIV e XVI.

Do seu interior destacamos, o ciborio mudéxar, que hai sobre o cruceiro decorado ao xeito renacentista cara a 1546 por Alonso González, tamén a nave central e os brazos cubertos con bóveda de cruzaría estrelada, ademais dun púlpito con motivos renacentistas, realizado por Pedro de Cerdeña en 1506. Súmanse a estas pezas, un órgano de finais do século XVIII e o retablo maior, dedicado á nosa señora da Horta, obra do escultor Diego Martínez e do mestre albanel Jaime Viñola.

Do exterior cabe significar, ademais da xa mencionada torre-campanario e o ciborio mudéxar, o seu pórtico principal, construído en 1577 e reformado en 1788, situado no brazo norte do cruceiro, onde se sitúa unha interesante portada con personaxes que representan a san Pedro, san Paulo, san Atilano, san Gaudioso, bispo de Tarazona, e á Caridade ademais de cariátides que simbolizan as virtudes, obras todas do escultor Bernal del Fuego.