CATEDRAL DE LEON

Se tivese que elixir unha das catedrais coas maiores vidreiras medievais do mundo esta podería ser, en opinión dos expertos en arte, a Catedral de León. A pulchra leonina, como así se lle coñece, comezou a construírse na segunda metade do século XIII para substituír un templo románico que ocupou o lugar no que anteriormente existiron unhas termas romanas do século II.

A Catedral de León é a catedral gótica española con maior influencia do gótico francés. A súa planta inspírase na Catedral de Reims e o seu alzado e adornos simbólicos e decorativos aseméllanse a outras catedrais do país veciño. Non en van sitúase no Camiño de Santiago ou Camiño Francés, por onde chegaron as correntes arquitectónicas doutros lugares de Europa. Conta con tres naves, transepto e un amplo deambulatorio -parte posterior do altar maior- para o paso dos peregrinos, arredor do cal se encontran cinco capelas con grandes fiestras. As naves da catedral cóbrense con bóvedas de cruzaría cuadripartitas en tramos rectangulares.

A finais do século XIII e principios do XIV construíuse o claustro, cuxos arcos apuntados e capiteis reflicten escenas da Biblia e da vida cotiá, típicas da arte gótica. As torres, tamén góticas, son de diferente forma e altura e teñen a particularidade de estar unidas ás naves laterais en vez de saír delas.

A principal característica da Catedral de León é a colección de vidreiras policromadas. No templo levouse ao máximo a desmaterialización dos muros, de forma que se reduciron na maior medida posible para substituílos por grandes fiestras. Conta con 125 vidreiras policromadas e varios rosetóns, entre os que destacan o situado no pórtico central, entre as dúas torres, o da capela maior e o da capela de Santiago.

Debido á fraxilidade do edificio, no século XVII derrubouse parte da bóveda central do cruceiro. Tras varias complexas intervencións, a cúpula foi reconstruída no século XIX polo arquitecto medievalista e coñecedor da arquitectura gótica Juan Madrazo. En 1901 abriuse ao culto.

Na folla bloque reprodúcese a fachada principal, coas súas tres grandes portas e torreóns, e un dos laterais. No selo aparece a Virxe Branca co Neno nas mans, cuxa réplica se encontra no parteluz da entrada. A escultura orixinal, do século XIII, consérvase no interior da catedral.