CATEDRALES. CATEDRAL DE OVIEDO

De estilo gótico flamíxero, a Catedral de Oviedo está consagrada a san Salvador, patrón da cidade, e é coñecida como Sancta Ovetensis polas numerosas reliquias que conserva na cámara santa.

A construción do templo comeza no século XIV, tras ser demolidas as anteriores basílicas románicas e prerrománicas, e prolóngase ata o XVIII, quedando patentes as distintas etapas de edificación. Ten planta de cruz latina, con tres naves de distinta altura, cruceiro e deambulatorio.

A fachada principal da catedral presenta un pórtico decorado e dúas torres, a da esquerda non se chegou a terminar e elévase unicamente ata a altura das naves da igrexa. A torre da dereita é de estilo gótico renacentista do século XVI. Dividida en cinco corpos, mide preto de 80 metros e nos seus ángulos encóntranse pináculos que van diminuíndo gradualmente ata o último andar, de estilo renacentista e distinto dos demais. Termina nunha agulla fina, calada e transparente.

O pórtico conta con tres portas que dan acceso á catedral, sendo a do centro a maior e máis ornamentada. Todas as súas xambas aparecen decoradas con peañas talladas para esculturas que nunca se chegaron a colocar e está coroada cun relevo da transfiguración. Ten, pola súa vez, dúas portas xemelgas de madeira de nogueira decoradas coas figuras do Salvador, santa Eulalia de Mérida, outros bustos e medallóns.

O interior do templo está cuberto con bóvedas de cruzaría e dispón de diversas capelas ao seu arredor, como a de santa Bárbara, Cristo de Velarde, Covadonga, do Rei Castro, dos vigiles e de santa Eulalia. Na capela maior encóntrase o retablo, dividido en cinco corpos verticais que recollen pasaxes da vida, paixón, morte e resurrección de Xesucristo. Na súa estrutura xeral predomina a corrente gótica e como tal se lle cataloga pero tamén se advirte a corrente renacentista. É considerado como un dos mellores retablos góticos de España.

Na folla bloque reprodúcese a fronte principal da catedral, co pórtico e a esvelta torre. No selo aparece a porta central, cos arcos de distintos tamaños, o frontispicio e o parteluz.