CATEDRALES. Catedral de Santiago

Lugar de peregrinación durante a Idade Media por encontrarse, segundo conta a tradición, o sepulcro do apóstolo Santiago, a catedral de Santiago de Compostela era e segue sendo o final do longo camiño percorrido polos peregrinos. Catalogada como unha xoia do románico español, con engadidos posteriores do gótico e do barroco, comezou a construíse no ano 1075 sobre os restos dunha pequena basílica destruída por Almanzor. A maior parte da catedral concluíuse a finais do século XII e foi ampliada entre o XVI e o XVIII.

Para a súa construción tomouse como punto de referencia o sepulcro do apóstolo na capela maior, sobre o que se atopa o deambulatorio e trazouse unha planta de cruz latina, de 100 metros de longo, con tres naves tanto no brazo maior como nos menores. A nave central recibe a iluminación mediante o triforio que percorre toda a igrexa e cuxas ventás acollen arcos case semicirculares. Os arcos do templo apóianse sobre fortes piares adornados con esculturas nos capiteis.

Do interior da catedral destaca a capela maior, situada sobre a cripta do apóstolo, cun altar de prata, púlpitos de bronces e un retablo barroco cunha imaxe de Santiago a cabalo. Conta cun camarín no que se encontra o apóstolo vestido de peregrino, cunha esclavina de prata e adornos de pedrería e ao que se accede por unha escaleira para darlle o tradicional abrazo ao santo.

Ao templo rodéano fachadas de distintas épocas, como a de Praterías, de estilo románico e adornada con todo tipo de detalles nos tímpanos e xambas; a da Acibechería ou norte e a fachada leste ou da Quintana, coa porta Real e a porta Santa ou do Perdón, que unicamente se abre os anos que a festividade do santo coincide en domingo. Pero sen dúbida, a máis monumental é a fachada principal ou do Obradoiro, obra mestra do barroco español do século XVIII. Esta sitúase ante o famoso Pórtico da Gloria, realizado entre 1168 e 1188 polo mestre Mateo. De estilo románico, divídese en tres arcos de medio punto, sendo o central o único que posúe tímpano. No centro do tímpano encóntrase o pantocrátor coa imaxe de Cristo rodeada polos catro evanxelistas e anxos. Na arquivolta do tímpano están sentados os vinte e cinco anciáns da Apocalipse sostendo cadanseu instrumento musical.

Na folla bloque reprodúcese a fachada do Obradoiro, símbolo da catedral, e no selo o apóstolo co bastón de peregrino e un pergameo na man.