EMISIÓN CONJUNTA ESPAÑA-RUMANÍA

España e Romanía poñen en circulación unha emisión en común dedicada a especies animais propias dos seus contornos xeográficos. Os selos, unidos polo dentado, reproducen a cabra montés e o cervo vermello dos Cárpatos.

A cabra montés ou Capra pyrenaica é unha especie endémica da Península Ibérica. Habita en bosques e matogueiras de alta e mediana altura, entre os 500 e 2.500 metros de altitude e encóntrase habitualmente en Serra Nevada, Gredos, Cazorla, Guadarrama, Serra de Conca e nalgunhas montañas de Cataluña. O macho ten unha cornamenta grande e sen ramificar que pode chegar a ser o triplo de longa que nas femias. Así mesmo, é máis corpulento e presenta a barba de chibo baixo a mandíbula. A cor da pelaxe pode ser parda, agrisada ou canela no dorso e branca no ventre. Ten o olfacto e o oído moi desenvolvidos e polos seus pezuños pode andar entre rochas e saltar por paredes case verticais. Agrúpanse por mandas numerosas que reúnen os machos ou as femias e as crías por separado. Aínda que son sedentarios, adoitan realizar longas viaxes durante o inverno en busca de refuxio. Na época de celo, entre novembro e xaneiro, os machos loitan agresivamente alzándose sobre as patas traseiras e chocando as cornas para facerse coas femias.

A finais do século XIX empezou a perigar a especie e, en 1905, o rei Afonso XIII creou o Refuxio Real de Caza da Serra de Gredos para limitar a caza na zona. En 1950, comezáronse a crear zonas de reservas ante o risco de extinción.

O cervo vermello dos Cárpatos ou Cervus elaphus vive en Europa do Leste e Sur-Oriental. O macho caracterízase pola cornamenta poderosa e ben formada, que perde todos os anos nos meses de febreiro ou marzo tras fretarse contra as árbores. As hastas volverán crecer nos próximos cinco meses e estarán fortalecidas para o período da brama. O cervo adulto ten cabeza ancha, colo ancho e curto, gran papada baixo o queixo e peito grande, de forte estrutura para ser bo corredor. É de cor xenxibre con tons agrisados e o ventre de cor marrón-negra. As femias viven en mandas mentres que os machos se moven de forma solitaria ou en grupos de menos de cinco individuos. Na época de reprodución os machos non se alimentan e pasan o día pelexando, polo que algúns morren de fame e esgotamento.