Data de emisión: 28 setembro 2018

Patrimonio Artístico. Cuenca. Casas de Colores

CONSULTAR TARIFAS

Patrimonio Artístico. Cuenca. Casas de Colores

HISTORIA

PATRIMONIO ARTÍSTICO. CUENCA. CASAS DE CORES.

A rúa Alfonso VIII de Cuenca, anteriormente chamada de Correduría por ser o lugar de paseo e negocios da alta sociedade conquense, dende a igrexa de San Filipe ata a antepraza da catedral, ofrécenos un espectáculo para os nosos ollos: as casas de cores.

Trátase duns edificios, situados a ambos os dous lados da rúa, que se caracterizan pola súa estreiteza e, sobre todo, polas súas cores.

Amarelas, vermellas, laranxas ou azuis, pero tamén grises e negras, ofrécennos un impresionante xogo cromático que contrasta co marco branco que teñen todas as súas portas e ventás, chamados blincada.

O nome vén do verbo ‘brincar’, debido a que o motivo destes marcos brancos era, nin máis nin menos, que unha medida de seguridade. Naquela época, as rúas non tiñan unha boa iluminación, por iso, se se pintaba un cerco branco arredor de portas e ventás, poderíase ver na escuridade se alguén entraba ou saía durante a noite, “brincando” polas fachadas.

Non se sabe exactamente cando se empezaron a pintar as casas con estas rechamantes cores. Parece ser que a moda xurdiu ao longo do século XIX. Anteriormente, hai referencias de que todas as casas de Cuenca eran brancas. Por exemplo, nas vistas que Anton van den Wyngaerde, debuxante paisaxista flamengo do século XVI que percorreu España debuxando vilas e cidades por encarga de Filipe II, as casas da cidade non reflicten esas cores.

Tamén hai, máis adiante, pinturas e debuxos que demostran que as fachadas seguen sendo brancas.

Esta magnífica folla bloque pregable mostra un ceo azul celeste como soporte sobre o que aparece suxeita por ambos os dous extremos; nun deles móstrase a fachada principal da catedral de Santa María e San Xulián, e aparecen estas casas de cores que esconden nas súas dobreces interiores as casas en cor sepia.

O selo está composto por un detalle desta imaxe que representa perfectamente o xogo de cores que nos ofrece a zona antiga de Cuenca, declarada en 1996 Patrimonio da Humanidade.