12 meses, 12 sellos. Cantabria

12 MESES. 12 SELOS. CANTABRIA

Setembro despídese en Cantabria co Día de Campoo (Festa de Interese Turístico Nacional) onde Reinosa é o centro do folclore e costumes da bisbarra. Así damos paso ao mes de outubro, sendo este mes o dedicado a Cantabria dentro da serie 12 MESES 12 SELOS. A provincia de Cantabria é unha comunidade rica en xacementos arqueolóxicos do Paleolítico Superior, aínda que os primeiros signos de ocupación humana datan do Paleolítico Inferior. Salientan neste aspecto as pinturas da cova de Altamira, datadas no 37000a.C. Xunto a outras nove covas cántabras.

No selo aparece de fondo as montañas dos Picos de Europa, cordilleira montañosa constituída por tres macizos perfectamente delimitados: o occidental ou do Cornión, o central ou de Los Urrieles e o oriental ou de Ándara. No macizo Central no que se erguen entre outros, o Naranjo de Bulnes ou Pico Urriello (2.519 m), Pena Vella (2.613 m) o Llambrión (2.642 m) e a Torre pechado que cos seus 2.646 metros é o máximo cumio de Picos de Europa

A Virxe de La Bien Aparecida patroa de Cantabria cuxa festividade é o 15 de setembro e se atopa nun santuario que está en Foz de Marrón (Ampuero). A imaxe da Virxe Bien Aparecida é un talla de reducidas dimensións (21,6 cm incluído o pedestal), posiblemente, é a menor de cantas existen na xeografía española. A súa antigüidade non é anterior ao S. XV e actualmente se conserva intacta, cuberta con vestiduras de gran beleza.

O xogo de birlos catro son as modalidades de Birlos (formas de xogo) que se practican actualmente en Cantabria. Delas, o Birlo Palma é o máis importante. As catro modalidades agrúpanse en dúas familias: Modalidades de derrubamento (o obxectivo do xogo é derrubar o maior número de birlos): Bolo Palma eBolo Pasiego. Modalidades de Pasabolo (o obxectivo do xogo é lanzar lonxe os birlos, pasando as raias, para adquirir maior puntuación): Pasabolo Tablón ePasabolo Losa.

As anchoas en salgadura realízanse dende tempos do Imperio Romano (a raíz da súa elaboración do garum), en España coñécese de forma documental dende o ano 1250, cando Alfonso XI concede á vila de Laredo (Cantabria) a posibilidade de que puidese facer salgaduras para o resto de Castela. Non foi ata 1880 cando en Santoña a frota italiana de pesca, instala unha fábrica de salgadura que converte a zona nunha das de maior produción en Europa. Este produto require unha preparación das anchoas (Engraulis encrasicholus)^{[ ]} que tras a súa limpeza, fileteado, salgadura e submersión en aceite vexetal (aceite de oliva), sendo postas en latas, tarros de cristal, ou barrís de madeira.^[]

Igrexa de Santa María de Lebeña atópase na fermosa bisbarra da Liébana cántabra, a uns nove quilómetros da capital, Potes á entrada do desfiladeiro de La Hermida, rodeado de inmensas montañas brancas que contrastan co verdor que arrodea o monumento. É unha igrexa paradigmática do estilo chamado "mozárabe" ou "de repoboación" pois nela danse as tres influencias que definen esta arte: asturiana, visigoda e musulmá.

Un detalle dunha alquitara de cobre para a destilación de augardente os lebaniegos elaboraron augardente durante séculos nas súas casas, unha tradición que desembocou nunha das industrias máis relevantes da zona de Liébana. Actualmente en Liébana fabrícanse distintas variedades de augardente. O máis común é o chamado ‘Branco’, que é o que sae directamente da alquitara; as outras variedades son produto da mestura desta augardente con abruños, guindas, té do porto ou mel.

Sobao pasiego que posúe indicación xeográfica protexida, a súa zona de elaboración atópase centrada na bisbarra do Pas que abrangue a zona xeográfica delimitado polos ríos Pas e Pisueña. É un doce elaborado a partir dunha masa batida de fariña de trigo, manteiga, azucre e ovo. Preséntase nunha cápsula de papel de base cuadrangular (denominada tradicionalmente gorro) na que as dobreces constitúen unhas ás características.

Unha traiñeira é, orixinalmente, unha embarcación propia da costa cantábrica, impulsada a remo e ás veces a vela, antigamente dedicada á pesca, pero hoxe en día, con modificacións de alixeiramento, ao deporte de regatas a remo de banco fixo cunha estrita regulamentación en canto a peso, dimensións, etc. Medidas estándar de 12 m de eslora, 95 cm de proa, 75 cm de popa, 60,5 cm de puntal e 1,72 m de manga mínima. ^[]Na actualidade, unha tripulación de traiñeira está composta por trece remeiros máis un patrón. O autor da fotografía que aparece no selo é obra de Ángel Obregón.

A estela cántabra é unha estela cántabra discoidea xigante do século IV a. C. atoapda en Barros (localidade do concello de Los Corrales de Buelna, Cantabria), declarada ben de interese cultural en 1985. Mide 1,66 m de diámetro por 0,40 de espesor, e está situada sobre unha base de 1 metro de altura e 0,80 de ancho, unhas medidas impresionantes neste tipo de símbolos.^[] Está labrada en pedra natural arenito. Hoxe está situada no Parque de las Estelas de Barros, inaugurado en 2001.

Na franxa inferior aparece a cor vermella unha das dúas cores que compoñen a bandeira da provincia de Cantabria.