Data de emisión: 14 xuño 2019

Centenario del Palacio de Comunicaciones

CONSULTAR TARIFAS

Centenario del Palacio de Comunicaciones

HISTORIA

CENTENARIO PALACIO DE COMUNICACIONES.

Como unha impoñente catedral érguese diante de Cibeles o Palacio de Comunicaciones. O 14 de marzo de 1919, inaugurouse oficialmente este edificio, construído expresamente para ser o centro neurálxico das comunicacións en España.

Testemuña dun século de historia dun Madrid que transita a un ritmo frenético, rodeado dun tráfico imparable e custodiado por outras grandes obras arquitectónicas como o Banco de España ou o Palacio de Linares, o Palacio de Comunicaciones segue tan vivo como hai un século.

Os seus arquitectos Antonio Palacios e Joaquín Otamendi, concibiron dende o principio un edificio absolutamente funcional, pero á vez, cun aspecto exterior digno dun gran pazo. O edificio tiña que albergar o servizo de correo, o telégrafo e, tamén entón o servizo telefónico e a Caixa Postal.

A parte principal albergou a sala de clasificación da correspondencia, coñecida como Sala de Batalla, que hoxe en día alberga o Salón de Plenos da Casa do Concello de Madrid. Detrás, a pasaxe de Alarcón deixaba imaxes hoxe en día nostálxicas como a dos vehículos de Correos preparados para a repartición.

A fachada principal, motivo da calcografía que protagoniza a folla bloque que conmemora este centenario tan especial para Correos, amosa diferentes esculturas de gran valor, obra do artista Ángel García, como a figura feminina cuxo corpo está parcialmente cuberto por vexetais e á que os madrileños da época alcumaron “a loura”, segundo din debido a que a modelo que a inspirou tiña esa cor de pelo.

O selo recolle un detalle do portón principal, cun arco onde podemos ver a mencionada “loura” e unhas grandes columnas que nos lembran á arquitectura exipcia. O escudo de España no tímpano do arco, agocha unha curiosidade: no centro do escudo, Palacios, galego de nacemento, fixo esculpir o escudo de Galicia. A folla bloque ten R.A.

100 anos, cambios significativos no seu interior e unha imaxe que non cambiou para os madrileños e tampouco para os españois.